دل پیچه

خانه مادربزرگ بودیم. خاله چند کیلو سبزی خریده بود. بزرگ ترها سبزی پاک می کردند و من و دختر خاله هم سالاد درست می کردیم و حرف های خاله زنکی می زدیم و راجع به چیزهایی که هیچ ربطی به هیچ کداممان نداشت اظهار نظر می کردیم! :))) مخصوصا که این اواخر یک اتفاق جالبی افتاده که شنیدنش خالی از لطف نیست: زن عموی مادرم زن دوست داشتنی بود. با چشم های درشت خیلی آبی! دو سال پیش در اثر یک بیماری که آخرش هم نفهمیدیم چه بود فوت کرد. عمو یک گاوداری بزرگ داشت/دارد. به عبارتی هم پولش از پارو بالا می رفت/ می رود... سن و سالی ازشان گذشته بود و جدا از علاقه ای که به نظر می رسید به همسرش داشته باشد، عادت به این که یک عمر کسی برایش سفره بیندازد و جمع کند و رخت چرک هایش را بشوید و اتو کند و خانه اش را ترگل ورگل کند و ... باعث شد بعد از فوت همسرش مثل اسپند روی آتش شود. می گویند چند ماهی مثل ابر بهار می بارید. هر 5 تا فرزند عموی نادیده ما هم گویا رفته اند سر خانه زندگی شان. این شد که در نهایت به 5 ماه نرسید که عمو ازدواج کرد. زن عموی جدید یک جورهایی عجیب و غریب بود و تا مدت ها نقل مجلس شده بود. ولی زن بدی به نظر نم دل پیچه...

طفلکی یک جایی توی پارکینگ بین وسیله ها گیر افتاده بوده. بابا با بدبختی آوردش بیرون. خدا رو شکر مادرش هم پیدایش نشده! (نگاه به ظاهر جمله نکنید. خدا شاهد است نیتمان خیر است!) و حالا ما یک بچه گربه داریم!!! باورتان می شود؟! ببری است. زیباترین بچه گربه ای که می توانید تصور کنید. ^_^ و حالا دیگر پیشوی مان است. عزیزمان است. ملوسکمان است و دیروز لطف کرد و اجازه داد نوازشش کنیم. :)   به قول شیرین می دانید توی دنیا چی بهتر از یک گربه است؟ دوتا، سه تا و حتی چهارتا گربه! ♥   دل پیچه...

می گویند آدم هایی که به "بودن" فکر می کنند بسیار خوشحال تر از آدم هایی هستند که به "داشتن" می اندیشند. من عمیقا به این موضوع اعتقاد دارم.خود من از آن دسته آدم هایی هستم که برایم جنس لحظه بسیار مهم است. این که آن لحظه شاد است، باشکوه است، غمگین است و ... و به اتفاقات و حتی داشته های زندگی این گونه نگاه می کنم که "اتفاق" می گذرد و این "داشته" عادی می شود یا صرفا یک شی است که جنس لحظه و حس من ارزش آن را تعیین می کند و بعد از اثری که بر روح و روان من گذاشت من و آن یکی می شویم و دیگر خود شی دیده نمی شود. منم که در قالب یک حس در آن خودم را می بینم و دیگر هیچ چیزی در دنیا نمی تواند آن حس را از من بگیرد حتی اگر اصل شی دیگر وجود نداشته باشد. ازین رو برای تجربه ها از هر نوعی که باشند ارزش زیادی قائلم. توضیح دادنش کمی سخت است... یک فلسفه شخصی است که من برایم زندگی ام خیلی دقیق و شفاف رسم کرده ام ولی نمی توانم به زبان بیاورم! بگذارید این طور بگویم که مثلا من از آدم دسته آدم هایی هستم که معتقدم آدم می رود مسافرت برای این که دنیا را ببیند و حس های قشنگ آن را تجربه کند. این است که در هر سفری دائم به دل پیچه...

دل پیچه...

به قلم متین مسلم: چند روز پیش یکی از قهرمانان و نخبگان جامعه ورزشی ایران مرحوم آقای پور حیدری فوت کردند. من البته چندان آشنایی با امور ورزشی و ورزشکاران ندارم. اما واکنش ها و تاثر عمومی نشان می دهد آن مرحوم از چه جایگاه والای اخلاقی و حرفه یی ارزشمندی در میان مردم و هم کسوتان خود برخوردار بوده است. اما دو اتفاق ناپسند (هردو از جنس سلفی انداختن) توجهم را جلب کرد. اول عکس تبلیغاتی یک چهره ورزشی عضوشورای شهر تهران با جسم تقریبا نیمه جان (و شاید فوت کرده) مرحوم پور حیدری. دوم سلفی انداختن بسیاری محکوم کنندگان این اقدام، با تابوت مرحوم پور حیدری و چهره های سرشناس حاضر در مراسم تشییع جنازه! ظاهرا یکی بد و دیگری خوب است!به نظر شما کدام بدتر است؟ آن عکس زشت است یا سلفی گرفتن زیر تابوت و در مجلس ختم؟ اینکه چطور یک نفر کنار یک جسم رنجور می تواند پا بروجدان و قلب خود بگذارد، نکته یی ست که واکنش های 48 ساعته گذشته نشان می دهد عموم مردم نتوانسته اند با آن کنار بیایند. جنبه تاسف بارتر توجیه خاطی ست که گفته "این من نیستم! و نمی دانم صاحب عکس کیست!!!" آیا از این آشکارتر می شود شعور 75 میلیو دل پیچه...

 هنر یعنی این آهنگ... که آنچنان عمیق قلب و روح و روان منو لمس می کنه که وقت می گه "من مریضم (حالم بده)" دلم می خواد حال منم بد باشه! از اون اجراهاییه که بعد از تموم شدنش باید کلاه از سر برداشت و ایستاده دست زد...   پ.ن: شعر و ترجمه آهنگ در ادامه مطلب پ.ن2: اینم آهنگ معروف je t`aime از همین خواننده...   ادامه مطلب دل پیچه...

به خودم اجازه می دهم چنین نصیحتی را به همه اعم از پیر و جوان، کوچک و بزرگ داشته باشم که شده از کارتان بزنید، فرش زیر پایتان را بفروشید، از ساعات فراغتتان بزنید یا هر چیز دیگر... بروید و یک زبان خارجی (ترجیحا غربی) را تمام و کمال و با تسلط کامل بیاموزید! هدفتان این باشد که مثل بلبل بلدش باشید! زبان یک هنر است. بروید و یاد بگیرید و لذت ببرید و یک دنیای جدید را به روی خودتان بگشایید... حیف است به خدا!   دل پیچه...

رسانه گاها بازی های کثیفی در می آورد. ما خودمان همچین دین و  ایمانی نداریم که فکر کنیم به جبهه ما برخورده است که اتفاقا از شما چه پنهان پیش خودمان فکر کردیم رسانه ای شدن مساله و چنین آبروریزیی از لحاظاتی بد هم نشد! ولی دلیل نمی شود که میل به حقیقت هم نداشته باشیم! منظورم ماجرای آقای قاری است. بالاخره فارغ از هر بحث و گفتمانی ایشان هم انسان است. هر چند انسانی که ما اصلا خط فکری اش را نمی پسندیم. پس از شنیدن خبر سعیم بر این بود که قضیه را بالا پایین کنم و از زوایای مختلف نگاه کنم ببینم تا چه حد می توان در درستی آن تردید کرد. هر چند حسم می گوید یک چیزهایی بوده و دل پیچه...

قصد دارم از این به بعد شعرهایی که دوست دارم رو تحت عنوانی به نام "دفتر شعر" جمع آوری کنم. اینم اولیش:   پر می کشم از پنجره ی خواب تو تا تو هر شب من و دیدار در این پنجره با تو   از خستگی روز همین خواب پر از راز کافی ست مرا، ای همه ی خواسته ها تو   دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم من یکسره آتش، همه ذرات هوا تو   بیدارم اگر دغدغه ی روز نمی کرد با آتش مان سوخته بودی همه را تو   پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا-تو   آزادگی و شیفتگی، مرز ندارد حتا شده ای از خودت آزاد و رها تو   یا مرگ و یا شعبده بازان سیاست؟ دیگر نه و هرگز نه، که یا مرگ که دل پیچه...

دل پیچه...

یکی از وبلاگ هایی که مدتی است در محضرشان تلمذ می کنم وبلاگ شیرین عزیز است. از اولین پست تا حالا که نصف بیشتر پست ها را خوانده ام، در بسیار موارد چنان تشابه تفکر و عقیده ای داریم که دلم می خواست عین مطلب را بدون کمترین تغییری در بلاگ خودم نقل قول کنم. یکی از این موارد متن زیر است که در ادامه می خوانید: حکایت  تفاوت خون فرانسوی و خون لبنانى به دنبال هر حرکت تروریستى که در کشورهاى غربى انجام مى شود و عده اى از مردم غرب جان خود را از دست مى دهند، برخى از افراد در فضاى مجازى و واقعى، مطالبى مى گویند و مى نویسند که حاکى از تاثر و اندوه آن هاست. بلافاصله بعد از ا دل پیچه...